Orka’s op jacht
Weer orka’s bij de boot
Een grote zwart-witte bull komt meerdere keren net voor de schlucht boven water, andere orka’s steken hun kop omhoog en lijken langs de rotswand terug het water in te glijden. Orka’s op jacht? Dan ineens maakt de groep zich uit de voeten. We zien ze gracieus een laatste keer door het water glijden en dan is het rustig.
‘Orka’s gezien!’, is het eerste wat Melvin uitroept als hij ’s ochtends zijn telefoon aanzet. Snel rapen we onze spullen bij elkaar, lanceren de boot en een uur later zijn we onderweg. We speuren de kust af, maar ondanks de spiegelgladde zee kunnen we de pod orka’s niet vinden.
“Fiona, snel de verrekijker!” Letterlijk tegen de rotsen aan vinden we dan toch de groep orka’s. Nauwelijks te onderscheiden tegen de donkere achtergrond. Zeker een half uur liggen ze tegen de rotsen geplakt. Ze spyhoppen en lijken iets te zoeken in een nauwe kloof waar ze niet in passen. Jagen ze op een zeehond die zich heeft verstopt in de nauwe schlucht?
Er is veel actie, maar het meeste vindt onder water plaats en dus buiten ons zicht. De bull steekt zijn grote logge lijf net voor de schlucht boven water, andere orka’s steken hun kop omhoog en lijken langs de rotswand terug het water in te glijden. Dan ineens maakt de groep zich uit de voeten. We zien ze gracieus een laatste keer door het water glijden en dan is het rustig. Waar zijn ze gebleven?
Blow tegen het zonlicht
We gokken erop dat ze hun reis naar het zuiden hebben voortgezet. We varen verder en zoeken, maar geen spoor. Als we na anderhalf uur besluiten om te keren vinden we de groep weer. Een blow tegen het zonlicht is het eerste wat we zien. De kleine uitgeblazen deeltjes water blijven even in het licht hangen.
Het is dezelfde pod die we eerder deze Noordzee Exploratie 2016 al rond de boot hadden. Met de hap uit de achterkant van haar rugvin is Mousa (nummer 019), samen met haar jong, eenvoudig te herkennen.
We zien de orka’s snel duiken, steeds op dezelfde plek. Ze slaan met hun staarten op het water (tailslapping). Een onfortuinlijke zeekoet vliegt door de lucht en eindigt als snack. Verkeerde plek, verkeerd moment. Het beestje vliegt na een flinke zwieper van een orkastaart meters door de lucht, zo zien we later als we de video nader bekijken.
De groep van zo’n 6 tot 7 orka’s blijft de kustlijn strak volgen. Met hoge snelheid lijken ze de kust af te speuren, op zoek naar een lekker maaltje zeehond. Vanuit mijn ooghoek zie ik één gelukkige zeehond net voor de orka’s de rotsen op klimmen.
We volgen de groep tot de nacht invalt. Daarna rest ons anderhalf uur varen door de duisternis van de Noordzee.
